ηδυετής

-ές (Α ἡδυεπής, δωρ. τ. ἁδυεπής, -ές, θηλ. ποιητ. τ. ἡδυέπεια)

αυτός ο οποίος μιλάει με γλυκό τρόπο, ο γλυκομίλητος

αρχ.

αυτός που ηχεί γλυκά, όμορφα, ο γλυκύφθογγος («ἡδυεπής λύρα», Πίνδ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ηδυ-* + -επης (< έπος), πρβλ. ευρησι-επής, καλλι-επής].